Για περισσότερες συνταγές στο Volta Kyozina

__________________________________________________________________

Η ιστορία του ούζου 

Το ούζο ήταν γνωστό από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η παραγωγή του, όμως, εξαπλώθηκε μετά την ανεξαρτησία της χώρας από τους Οθωμανούς. Είναι μίγμα αιθυλικής αλκοόλης, νερού και αρωματικών βοτάνων, όπως ο γλυκάνισου. Η ονομασία «ούζο» από το 1989 είναι κατοχυρωμένη ως ελληνική και οι πιο γνωστές περιοχές που έχουν μακροχρόνια παράδοση στην παρασκευή του ούζου είναι η Λέσβος - ιδιαιτέρα το Πλωμάρι, η Χίος και ο Τίρναβος.

Υ.Γ.
Με το Ούζο μπορούμε να σβήσουμε φαγητά με θαλασσινά, ριζότο.
Μαζί με τα παγάκια στο ποτήρι σας βάλατε λίγες σταγόνες λεμόνι σας δίνει γεύση δροσιάς. Η ιστορία του ούζου
__________________________________________________________________

Ζύθος 

Η όψη της μπίρας μας αφήνει να μαντέψουμε το στυλ της. Μία χρυσαφένια λαμπερή όψη σημαίνει γενικά ότι τα αρώματα κινούνται κοντά οίον λυκίσκο και τη βύνη, ενώ ένα σκούρο καφέ χρώμα σημαίνει σίγουρα ότι θα μυρίσουμε καφέ. Αν πάλι σερβίροντας την μπίρα δούμε τον αφρό της να φουσκώνει ορμητικά ξεπερνώντας τα συνηθισμένα επίπεδα, τότε είναι σίγουρο ότι για την παρασκευή της χρησιμοποιείται η τεχνική της δευτερογενούς ζύμωσης στη φιάλη, που μοιάζει πολύ με τη μέθοδο παρασκευής της σαμπάνιας. Και μετά, ακολουθεί η χαρά του μυρίζειν και του γεύεσθαι. Μία Heineken, θα μας φέρει πιο κοντά στον ορισμό της μπίρας με αρώματα μαγιάς και φρεσκοκομμένου γρασιδιού (λυκίσκος). Καθώς η Erdinger ανοίγεται στις ευωδιές των λευκών φρούτων (ροδάκινο), η Duvel μας θυμίζει ευγενή καπνό, ενώ η Fischer με τη γοητευτική ορεκτική πικράδα της, μας δημιουργεί την ανάγκη να την αναζητάμε συνέχεια. Η «μύτη» μιας McFarland είναι γεμάτη κόκκινα φρούτα ενώ νιώθουμε το άρωμα του espresso να γαργαλάει τη μύτη μας απολαμβάνοντας μία Murphy’s stout. Τέλος, μία αυθεντική μοναστηριακή Chimay blue θα μας φέρει κοντά στη σοκολάτα και στο κρασί Port. Σε νευσιγνωστικά happening χαρήκαμε ονειρεμένες αρμονίες με τη φρουτώδη σιταρένια Erdinger να υπογραμμίζει ιη γεύση γλάσσου από φράουλα και μπίρα που περιχύνεται πάνω σε μία τερίνα foie gras σκεπασμένη με σπαράγγια και σερβιρισμένη με ζεστό ψωμί μπαχαρικών και μαύρο ηφαιστειακό αλάτι Χαβάης... ή την ελαφριά πικράδα της Fischer να συνοδεύει μία σφυρίδα τυλιγμένη σε λάχανο σαβόυ, με μία «ξινούτσικη» σάλτσα από τάμαριντ, λουίζα και παρθένο ελαιόλαδο. Η σοκολατένια Amstel ΒοcΚ εξιδανικεύει φακές με μεταξωτό dressing μελιού και μουστάρδας, ενώ ο κεραυνοβόλος έρωτας της McFarland για τα εξωτικά φαγητά επιβεβαιώνεται πίνοντας τη δίπλα σε αρνί με κάρυ, ανανά και γάλα καρύδας. Τέλος, ο συνδυασμός της μοναστηριακής Chimay blue με σοκολατένιο σουφλέ θα μας απογειώσει... Η γευσιγνωσία της μπίρας αποκαλύπτει διαμάντια ας τα γευτούμε…….. Από το Vale Vale για το Volta Koyzina
__________________________________________________________________